مقدمه
تعویض مفصل هیپ که از این به بعد بطور خلاصه
THA خوانده می شود شایعترین عمل جراحی رکانستراکتیو در هیپ بوده و هدف از
آن در وحله اول کاهش درد و سپس اعاده فانکشن هیپ و در نتیجه بیمار می باشد.
از دهه 1960 که سرجان چارنلی این تکنیک را ابداع نمود با توجه به نتایج
درخشان یک دهه THA در دهه‌های بعد هدف اصلی بر کاهش عوارض دراز مدت این
جراحی و از جمله Loosening و استئولیز قرار داده شد. تکنیک های جدید و از
جمله ایجاد پروتزهای بدون سیمان، تغییرات جنس اجزاء مختلف، پروتزهای بای
پولار و بالاخره تغییرات در شکل اجزاء خصوصاً جزء فمورال همگی در جهت یافتن
جزئی با حداکثر طول عمر پروتز ایجاد شده اند.
در طراحی جزء فمورال
تقریباً می توان دو مکتب اصلی را در ساخت آن شناسایی کرد. گروهی که با
ایجاد تغییراتی در شکل جزء و از جمله تعبیه یقه، ایجاد شکاف و سطوح خشن و
غیره تولید فیکساسیون بسیار با ثبات بلافاصله بعد از تعبیه و جلوگیری از هر
گونه تغییر در محل پروتز می نمایند و گروه دوم که معتقدند با طراحی جزئی
که قادر به نشست (Subsidense) باشد حتی در صورت Loose شدن جزء امکان ایجاد
ثبات مجدد خود بخود وجود دارد.
فهرست مطالب
عنوان صفحه
فصل اول: مقدمه 1
فصل دوم: مروری بر متون 3
فصل سوم: روش بررسی 38
فصل چهارم: نتایج 45
فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری 57
فهرست منابع 68
ضمایم 71
مقاله