دوست داریدشماهم پوستی صاف داشته باشید!

بهبود سطح زندگی و رفاه اجتماعی، و درخواست بیشتر مردم برای ترمیم، بازسازی و جوان تر شدن پوست و از طرف دیگر پیشرفت روزافزون علم پزشکی، سبب به کاربردن روش های جدید جراحی پوست و ترمیمی گشته است.

یکی از مشکلاتی که در سنین بحران ساز، یعنی سنین ازدواج مورد توجه جدی قرار می گیرد، ظاهر ناخوشایند آثار زخم های صورت است که عمدتا توسط جوش های چرکی و عمیق صورت و همچنین در اثر عوامل دیگر مانند آبله مرغان و جراحات پوستی ناشی از ضربه و تصادفات یا بیماری های دیگر به وجود می آید.

عارضه ی عمده این گونه موارد، جنبه های اجتماعی - روانی آن است که در بعضی از افراد جوان می تواند مخرب باشد. این مساله در بدترین زمان ممکن از زندگی، که ظواهر شخصی و خودآگاهی در این مورد در اوج است، اتفاق می افتد.

اگرچه جوشگاه های(جای جوش) پوستی از نظر دیگران می تواند خیلی خفیف و نامشخص باشد، ولی با این حال برای خود فرد، بسیار قابل توجه و باعث خجالت، ناراحتی و عصبی شدن می شود و حتی ممکن است باعث محروم شدن از وجهه ی اجتماعی توسط خود بیمار نیز بشود.

این گونه افراد را نمی توان با این توصیه که بیماری اشان کم اهمیت است، راضی کرد و اغلب بایستی به تقاضای آنها برای درمان پاسخ گفت. از آنجا که پیشگیری از ایجاد اسکار(SCAR) یا جوشگاه(جای جوش) بسیار ساده تر از درمان آن است، لذا در اکثر موارد تاکید بر درمان طبی زودرس و فوری و طولانی تا پایان بیماری می باشد.

در جوش غرور جوانی اسکارها می توانند از سوراخ های کوچک که ممکن است با سوراخ های گشاد شده ی غدد چربی پوست اشتباه شوند، تا ضایعات آبله ای شکل بزرگ و عمیق، دیده شوند. این جوشگاه ها یا اسکارها می توانند صورت، پشت، سینه و حتی بازو را گرفتار کنند و می توانند فرورفته یا برآمده باشند.

در مورد انتخاب بهترین روش درمان یا مراحل درمان، در بین پزشکان اختلاف نظر وجود دارد.

روش های مختلف درمان اسکار، آکنه و جوشگاه های صورت عبارتند از:عمل تراشیدن پوست، استفاده از لیزر دی اکسید کربن، عمل جراحی برداشتن اسکار، برآمده کردن پوست و گرافت پوستی، تزریق مواد پرکننده ی اسکار و پیلینگ یا لایه برداری پوست.

هر یک از این روش های درمان را می توان بر اساس شدت و گستردگی ناهنجاری پوست در فرد مبتلا و وضعیت اجتماعی و اقتصادی وی انتخاب کرد و برای درمان اقدام نمود.

روش ساییدن پوست یا "درم ابریژن"

یکی از روش های متداول و مؤثر در برطرف کردن زخم های صورت ناشی از جوش غرور، آبله مرغان، اسکار جراحات پوستی، مواردی مثل خالکوبی، لکه های مربوط به سن و آفتاب، و چین و چروک، ساییدن پوست یا به اصطلاح علمی "درم ابریژن" (DERMABRASION) است.

این روش اولین بار توسط دانشمند آلمانی آقای کرومه در سال 1905 میلادی شروع شد و در سال 1940 و 1950 توسط آقایان کورتین و بروک روش فعلی، که استفاده از دستگاه موتور سمباده دار با حرکت دوار می باشد، توضیح داده شد. این روش یک دهه بعد، محبوبیت خاصی در بین مردم پیدا کرد و در این مدت کامل تر شد. در این روش به وسیله عمل تراشیدن پوست، لایه سطحی پوست ساییده می شود، در نتیجه لایه زیرین پوست که ظاهر صاف تر و شفاف تری دارد، جایگزین آن می شود.

همچنین لایه ی زاینده پوست تا مدت شش ماه بعد فعال تر می شود و سرعت رسیدن سلول های عمقی پوست به سطح پوست بیشتر می گردد. کلاژن سازی در ناحیه دوم فعال تر شده و استحکام درم بیشتر می گردد.

کلیه این اتفاقات باعث کم کردن عمق اسکارها و فرورفتگی های پوست یا از بین رفتن آنها می شود. استفاده از کرم های مخصوص که قبل از عمل باعث تحریک پوست و لایه برداری می شود، چند هفته قبل از عمل ضروری بوده و باعث سریع تر شدن ترمیم پوست، پس از عمل ساییدن پوست می گردد.

قبل از عمل تراش پوست، داروهای آرام بخش و بی حس کننده ی موضعی توسط پزشک تزریق می گردد و این عمل، می تواند در بیمارستان، مراکز جراحی سرپایی یا حتی در مطب انجام پذیرد.

جراح به وسیله یک دستگاه گردان با سرعت بالا که در سر آن سمباده یا برس مخصوص وجود دارد، با برداشتن لایه های فوقانی پوست موجب مسطح شدن پوست می شود. پس از عمل با پانسمان مخصوص روی پوست پوشانده شده وبعد از 2 تا 4 روز، پانسمان برداشته می شود و پس از دو هفته، بیمار می تواند با استفاده از وسایل ضد آفتاب به سرکار خود برود.

البته تا مدت شش ماه بیمار نبایستی در معرض مستقیم نور آفتاب قرار گیرد. بیمارانی که سابقه عفونت تب خال یا سابقه عدم ترمیم زخم دارند و همچنین کسانی که قرص های اکوتان مصرف می نمایند، بایستی قبل از عمل به پزشک اطلاع دهند.

شایع ترین موارد استفاده از ساییدن پوست، به ترتیب برای درمان جوشگاه ناشی از آکنه، برطرف کردن لکه های پیری پوست، اسکار(جای زخم) ناشی از عمل جراحی یا ضربه، برطرف کردن چروک پوست و برداشتن خالکوبی می باشد.

ساییدن پوست روی اسکار ناشی از ضربه یا جراحی پوست، تقریبا شش هفته پس از ایجاد آسیب، نتیجه کامل و عالی دارد.

در برداشتن خالکوبی پوست توسط ساییدن پوست، نباید انتظار داشت که با یک بار، نتیجه کامل و عالی بدست آید و ممکن است 2 یا 3 بار این عمل تکرار شود.

در مورد اسکار ناشی از آبله مرغان نیز عمل تراشیدن پوست شش هفته بعد از بهبود پاسخ می دهد.

عمل ساییدن پوست یک روش مناسب برای صاف کردن ناهمواری های پوستی به جا مانده از آکنه، اسکار عمل جراحی، ضربه یا تصادفات و برطرف کردن لکه های پیری پوست، خالکوبی و چروک صورت است.

بعضی مواقع مجبور می شویم جوشگاه های بسیار عمیق پوست صورت را با عمل جراحی برداشته و محل را بخیه بزنیم. در برخی بیماران لازم است اسکارهای عمیق توسط تزریق کلاژن پُر شود یا در بعضی موارد پیوند پوست از پشت گوش به ناحیه فرو رفته ی پوست انجام گیرد.

انواع مختلف لایه برداری یا پیلینگ های مکرر پوست، به تنهایی یا همراه با عمل ساییدن پوست برای بهبودی جوشگاه های سطحی و التهابی پوست انجام می شود که این عمل اگر همراه با مصرف طولانی مدت اسیدهای رتینوئیک و ترکیبات آلفاهیدروکسی اسید باشد، بخصوص در افرادی با پوست سفید و روشن نتایج خوبی دارد. امروزه از لیزر دی اکسید کربن، در درمان اسکارهای پوستی نیز استفاده می شود که نتایجی خوب داشته و با عمل ساییدن پوست قابل مقایسه است و عوارض آن نیز، محدود گزارش شده است.

دکتر محمد علی نیلفروش زاده- متخصص پوست، مو و زیبایی

منبع: بیتوته

اگرازتیرگی دورچشمتان رنج می برید؟

از شایع‌ترین علل قابل توجه تیرگی زیر چشم‌ه می‌توان به انواع آلرژی‌ها اشاره کرد.

آقای دکتر، زیر چشمانم همیشه تیره است. شما نمی‌دانید علت این تیرگی چیست؟ آقای دکتر، ممکن است گودی زیر چشمانم ارثی باشد؟ دکتر، زیر چشمانم همیشه گود رفته است اما مدتی است این گودی تیره شده و روی چهره‌ام تاثیر خیلی بدی گذاشته است. آیا می‌شود کاری کرد؟

اینها پرسش‌هایی است که شما کمابیش با آنها آشنا هستید. سوالاتی که بیشتر از روی ناامیدی مطرح می‌شود و پاسخ چندان امیدوارکننده‌ای ندارد.

آیا واقعا برای چنین افرادی هیچ کاری نمی‌توان کرد؟

برای پاسخ به این سوال بد نیست کمی راجع به این بیماری بیشتر بدانیم. بیماری تیرگی زیر چشم یک بیماری ایدیوپاتیک است. به این معنا که علت بیشتر آنها ناشناخته است البته بسیاری از مبتلایان سابقه خانوادگی مثبتی دارند اما از شایع‌ترین علل قابل توجه تیرگی زیر چشم‌ها می‌توان به انواع آلرژی‌ها اشاره کرد. آلرژی انواع گوناگونی دارد و از یک حساسیت ساده به بوی گل، گوجه‌فرنگی و یا گردن‌آویز شروع می‌شود و به آلرژی به پنی‌سیلین، دود سیگار و هوای آلوده و یا حتی به چهره رئیس اداره ختم می‌شود. بدیهی است درمان آن، استفاده از یک آنتی‌هیستامین نیست و تنها باید از ماده حساسیت‌زا دوری جست.

دومین علت شایع کبودی زیر چشم اختلالات خواب است. خیلی‌‌ها عقیده دارند که یک خواب 3 تا 4 ساعته طی شبانه‌روز جوابگوی نیاز آنها به خواب است اما در واقع این‌طور نیست و این افراد به‌خاطر داشتن نیروی جوانی، از ذخیره انرژی خود برای سر حال بودن استفاده می‌کنند، غافل از اینکه این ذخیره انرژی تمام‌شدنی نیست. کبودی زیر چشم‌ها می‌تواند اولین علامت تمام شدن این ذخیره محدود باشد. پس اگر رختخواب گرم و نرمی دارید حتما 7 تا 9 ساعت در شبانه‌روز را به خوابیدن روی آن اختصاص دهید.

خواب داریم تا خواب

عده دیگری که اتفاقا همین مقدار در شبانه‌روز می‌خوابند نیز از چشمان کبود خود ناراحت هستند. درست است که آنها 7 تا 9 ساعت می‌خوابند اما چه خوابی؟ کیفیت خواب مهم‌ترین عامل در سرحال بودن و بیمه‌ شدن در برابر بیماری‌هاست. خیلی‌ها عادت دارند نقشه‌های روزمره خود را در خواب حلاجی کنند. متن سخنرانی‌ها، متن قراردادها، نوع برخوردها، لوازم مورد نیاز منزل و حساب و کتاب‌های بانکی و دفتری همه و همه مواردی نیستند که بشود آنها را در خواب حل و فصل کرد.

علاوه بر این، کسانی هستندکه مشکلات چندانی برای حل کردن در زمان خواب ندارند (هرچند تعداد این افراد از انگشتان دست نیز کمتر است) اما این <مرفهین بی‌درد> به گونه‌ای دیگر خواب خود را آشفته می‌کنند و آن مصرف انواع داروهای خواب‌آور یا محرک است.

آگهی

اشتباه نکنید، منظورم از این داروها فقط الکل یا قرص اکس نیست. قهوه هم می‌تواند خواب ناز شما را برهم زند.

بیماری‌های هورمونی، عاطفی، روحی روانی و تغذیه‌ای نیز نقش مؤثری در بروز تیرگی زیر چشم دارند اما شاید بتوان کاهش وزن‌های ناگهانی به علت رژیم‌های نامتعارف را نیز ازجمله علل مهم افتادگی چین و چروک صورت و تیرگی زیر چشم دانست.

و اما راه حل

اولین و بهترین راه، حل مشکلات یاد شده است. هرچند در موارد مادرزادی حل مشکل چندان آسان به‌نظر نمی‌رسد.

استفاده از ماسک‌های شبانه علاوه بر فراهم‌آوردن محیطی مغذی و مرطوب برای پوست صورت، باعث ایجاد آرامش مضاعف برای شما می‌شود. این امکان را برای پوست شما مهیا می‌کند که پس از یک روز خسته‌کننده کاری پوست خود را در بهشت میوه‌ها با گل و بلبل تنها بگذارید. زمانی این تاثیرات دوچندان می‌شود که در ماسک‌ خود از مواد آنتی‌اکسیدان یا ضد پیری نیز کمک گرفته شود.

پوست خیار یکی از این مواد معجزه‌آساست، بنابراین لازم نیست تا شب صبر کنید.

همین حالا دست به کار شوید و اگر مشغول پوست‌کندن خیار هستید دست نگه دارید. به جای اینکه این پوست باارزش را از روی خیارتان بردارید آن را به صورت نوارهای پهنی برش دهید و زیر چشمانتان بگذارید. البته بهتر است به آنها نمک نزنید!

از ظهر گذشته و تنها پس از یک چرت کوتاه برای کار آماده می شوید. آیا تا به حال نوشیدن یک فنجان چای داغ را فراموش کرده‌اید؟ از این به بعد گذاشتن چای کیسه‌ای نیمه‌گرم در زیر چشمانتان را هم فراموش نکنید، چرا که چای با داشتن مقادیر زیادی تانن تاثیر خوبی بر کاهش ورم و بازشدن رنگ صورت شما دارد.

صبح که از خواب بیدار می‌شوید صورتتان را با آب خنک بشویید.

این باعث می‌شود رگ‌های خونی زیر چشمان شما به یک باره بر اثر سردی آب منقبض و پس از چند دقیقه به صورت واکنشی متورم شود. افزایش خون‌رسانی درمان اصلی کبودی زیر چشم است.

امروزه روش جدیدی به نام مزوتراپی با بهره‌گیری از جدید‌ترین و مؤثرترین داروهای موجود توانسته است در درمان کبودی و پف زیر چشم گام موثر بردارد. از بین این داروها می‌توان به ویتامین k، رتینول، ویتامین C، داروهای بازکننده عروق خونی مثل آرتی شوک، انواع اسیدهای میوه‌ای مثل گلیکولیک اسید و مواد مغذی برای سلول‌های پوستی شامل اسیدهای چرب و اسیدهای آمینه ضروری برای فعالیت سلول‌های پوستی اشاره کرد.

البته این مواد پیش از این در انواع کرم‌ها و لوسیون‌های دور چشم به‌کار رفته و امتحان خود را پس داده‌اند اما از آنجایی که جذب این مواد از روی پوست با محدودیت‌هایی رو به رو است، تزریق زیر پوستی آنها به روش مزوتراپی درمان را بسیار مطمئن‌تر کرده است.

یکی دیگر از داروهای پرمصرف در تیرگی زیر چشم، مواد پرکننده و آب‌رسان است که قادر است خشکی و گودافتادگی پوست زیر چشم‌ها را به شکل قابل قبولی ترمیم کند.

علاوه بر مزوتراپی، قطع یا حداقل کاهش مصرف سیگار، کاهش مصرف نمک و مصرف سبزی‌ها و میوه‌های حاوی مواد آنتی‌اکسیدان مثل اسفناج نیز توصیه می‌شود.

استفاده از پدهای گرم و سرد به‌صورت متوالی برای تحریک عروق خونی زیر چشم نیز روش مناسبی است، به شرط اینکه پدها خیلی داغ یا سرد نباشند.

منبع: بیتوته

اگزما را خودتان درمان کنید!!

اگزم نوعی عارضه پوستی محسوب می شود که می تواند در مدت زمانی کوتاه پیشرفت کند و سلامت پوست بدن انسان را به خطر بیندازد. واژه اگزما از زبان یونان باستان گرفته شده و به معنی «کورک و جوش های پوستی» است. طبق آمار های که هم به دست آمده، یک نفر از هر 5 کودک و همچنین یک نفر از هر 10 بزرگسال به این عارضه مبتلا می شوند.

نحوه شیوع بیماری

به هنگام شیوع اگزم، پوست حالت خارش، خشکی و تورم به خود می گیرد و در بیشتر مواقع قرمز رنگ و دردناک می شود. در برخی مواقع ممکن است این تورم های پوستی بسیار دردناک و شدید شود و خونریزی از پوست بیمار را به همراه داشته باشد. اگزما می تواند در هر قسمتی از بدن شیوع پیدا کند، اما به هر حال منطقه هایی که بیشتر احتمال بروز این بیماری برای آنها وجود دارد شامل آرنج، مچ دست و پشت زانوها می شود. ممکن است این عارضه بر روی صورت بچه ها یا به عبارت دیگر بر روی گونه های آنها نمایان شود.

انواع مختلف اگزما

به طور کلی دو نوع مختلف اگزما تاکنون شناسایی شده است که نوع اتصالی و نوع ATOPIC نام گرفته اند. معمولی ترین نوع اگزما که احتمال شیوع آن هم بیشتر است ATOPIC نام دارد. این نوع عارضه پوستی بیشتر در دوران کودکی و به خصوص زمانی که کودکان در سنین رشد قرار دارند بروز می کند، اما در عین حال ممکن است پس از گذشت چند سال و رسیدن به سنین بزرگسالی باز هم فرد شاهد این بیماری باشد. ممکن است این عارضه در بین اعضای یک خانواده نیز شیوع یابد و آنها را نیز مبتلا کند.

نوع دیگری از اگزم که می توان آن را در تمامی سنین شاهد بود بیشتر سراغ بزرگسالان می رود. این بیماری می تواند پس از تماس و اتصال فرد با اشیایی که به آنها حساسیت دارد، بروز کند. موادی نظیر نیکل، پاک کننده های غیر صابونی، صابون ها، خوشبو کننده ه و ... می توانند باعث بروز اگزما شوند. اگرچه اگزما در حالت های دیگری هم شیوع پیدا می کند، اما در عین حال این دو مورد از همه مهمتر بوده و می توان حالت های دیگر را نیز در این دو بخش جای داد.

عواملی که اگزما را شدیدتر می کنند

بسیاری از افرادی که به اگزم مبتلا هستند بر این باورند که برخی کارها می تواند این بیماری را در آنها تشدید کند. این عوامل تشدید کننده بیماری که به صورت علمی هم ثابت شده اند شامل موارد زیر می شود:

- استرس های روحی و جسمی

- عادت ماهانه برای خانم ها

- انواع مختلف بیماری ه

- برخی از انواع غذاها

- تغییرات آب و هوایی

پیشگیری از اگزما در افراد بسیار دشوار است، اما در عین حال روش های گوناگونی وجود دارد که افراد با استفاده از آن می توانند خود را در مقابل این عارضه ایمن کنند و به هنگام ابتلا، ظرف مدت زمانی کوتاه درمان شوند. آخرین بررسی هایی که در این زمینه انجام شده نشان می دهد، نوعی باکتری که در حالت عادی در پوست همه افراد زندگی می کند و STAPHYLOCOCCUS نام دارد به عنوان عامل اصلی در بروز این بیماری محسوب می شود. خاراندن پوست به هنگام ابتلا به اگزما می تواند لایه بیرونی پوست را از بین ببرد و راه ورود این باکتری ها به بدن را آزاد کند.

درمان های اگزما

بهترین درمان هایی که برای بیماری اگزم وجود دارد شامل کرم های نرم کننده، پمادها، نرم کننده های مایع برای شستشوی محل مورد نظر، کرم های آنتی بیوتیکی و ... می شود. اگر محل بروز اگزما بر روی پوست شما بسیار خارش دارد و پس از مصرف داروهای یاد شده هنوز درمان نشده است، باید هرچه سریع تر به پزشک متخصص مراجعه کنید. اگرچه بیماری اگزما نمی تواند به طور کامل درمان شود، می توان آن را در حالتی نگه داشت که بیشتر پیشرفت نکند. به هر حال هر فردی می تواند با نخاراندن پوست، کاهش استرس، دوری از عوامل بروز اگزم، استفاده از روش های درمانی موجود و ... خود را در مقابل این عارضه ایمن کند.

منبع: بیتوته

آلرژی ها - تنفسی , غذایی و ...

آلرژی تنفسی

1. تا آنجا که می‏توانید مواد آلرژی‏زا (گرد و غبار، گرده گیاهان علفی، گلها، چمن، درختان، قارچ ها، دود تنباکو و سایر آلاینده‏های هوا و گرد و غبار) را به طرق مختلف از محیط زندگی یا کار خود حذف نمایید.

2. اثاثیه موجود در اتاق خواب (قالیچه، فرش و پرده‏ها و ...) را از اتاق بیرون ببرید و دیوارها و کف اتاق را با یک پارچه مرطوب تمیز نموده و فلزهای تخت، تشک و بالشها را با یک پوشش پلاستیکی بپوشانید.

3. از روانداز و پتویی استفاده که بتوانید مرتب آنها را بشویید.

4. پنجره و درب‏ها را تا حد امکان بسته نگه دارید و در شرایط گرده افشانی گیاهان، هنگام وزیدن باد، در منزل بمانید.

5. در صورت امکان یک سیستم تصفیه هوا در سیستم گرمایشی و تهویه مطبوع در منزل خود نصب کنید.

6. در خارج از خانه از ماسک استفاده کنید و بعد از مراجعت به منزل، دوش بگیرید و لباسها و کفش‏های خود را عوض کنید.

7. کلیه لباسهای مورد استفاده خود را اطو کنید و برای خشک کردن لباسها آنها را در هوای آزاد آویزان نکنید زیرا موجب تجمع گرده‏ها می‏شود.

آلرژیهای پوستی

1. لباس نخی گشاد برای کمک به جذب عرق بپوشید

2. کمتر حمام بگیرید تا از خشکی زیاد پوست اجتناب شود. به هنگام حمام گرفتن، از صابونهای چرب مخصوص و آب ولرم استفاده کنید و پس از حمام بلافاصله از کرم نرم کننده و مرطوب کننده استفاده کنید.

3. از قرار گرفتن در معرض تغییرات دمای شدید (سرما یا گرمای زیاد) خودداری کنید.

4. از دستگاه مرطوب خنک کننده هوا برای رطوبت هوای خشک داخل منزل استفاده کنید.

5. توجه داشته باشید که خاراندن پوست اگزم را بدتر می‏کند.

6. جهت انجام کارهای منزل از دستکش‏های لاستیکی با آستر نخی استفاده کنید.

آلرژیهای غذایی

اگر آلرژی غذایی دارید، جهت شناسایی مواد غذایی حساسیت زا توصیه می‏شود، غذاهای مورد شک را به مدت 2 هفته (تا زمانی که علائم آلرژی ناپدید شوند) از رژیم غذایی خود حذف کنید و سپس غذاهای مورد نظر را یکی یکی به رژیم غذایی اضافه کند به این ترتیب مشخص می‏شود که کدام غذاها در ایجاد آلرژی شما نقش دارند.

افرادی که آلرژی غذایی شدیدی به یک نوع غذا دارند باید بسیار مراقب باشند که از خوردن آن نوع غذ پرهیز نمایند.

منبع: بیتوته



اگرهمیشه از خستگی می نالید

نام « سندرم خستگی مزمن » چند سالی است که در کتابهای پزشکی دیده می شود . 20 سال پیش هیچ پزشکی در هیچ جای دنیا این بیماری را نمی شناخت . بر خلاف بیشتر بیماری ها که «کشف » می شوند ، سندرم خستگی مزمن را در واقع پزشکان « اختراع » کردند ؛ البته نه به آن معنی که این بیماری ساخته ذهن پزشکان باشد ؛ سندرم خستگی مزمن وجود داشت و آنقدر هم شایع بود که پزشکان را در نقاط مختلف دنیا به فکر واداشت ؛ اما از آنجا که هیچ عاملی برای ایجاد آن شناخته نشد ( و هنوز هم نشده است )

نام آن را سندرم خستگی مزمن گذاشتند و بعد هم گروه های مختلفی از پزشکان سعی کردند درست ترین و دقیق ترین تعریف را برای آن پیدا کنند .

حتماً می دانید که واژه «سندرم »به معنای مجموعه ای از علایم است . پزشکان معمولاً وقتی این واژه را به کار می برند که مجموعه ای از علایم وجود داشته باشد ؛ اما نتوان همه آنها را به یک عامل بیماری زا نسبت داد . قصه سندرم خستگی مزمن هم همین است و البته این قصه، فقط عنوانش « خستگی » است ؛ اما به همین کلمه ختم نمی شود . مجموعه ای از علایم ، از درد عضلات و مفاصل گرفته تا سر درد و خستگی ، ذهنی همه و همه در طیف علایم این بیماری قرار می گیرند . «مزمن» بودن آن هم به این معناست که مجموعه همه علایمی که گفته شد ، فقط به چند روز منحصر نمی شود. بعضی از پزشکان می گویند علایم باید دست کم 6 هفته به طول بینجامد تا بشود تشخیص سندرم خستگی مزمن را برای بیماری مطرح کرد .

یک اسم جدید و عجیب و غریب برای خستگی !

سندرم خستگی مزمن ، بیش ازهر سن دیگری در نوجوانان و جوانان دیده می شود . سه چهارم بیماران هم مونث هستند . مطالعات مختلف درباره علت این بیماری ، احتمال ارتباط آن با یک عفونت ویروسی را مطرح کرده است: ویروسی به نام « اپشتین بار » که عامل ایجاد بیماری به نام « مونو کلئوز عفونی » هم هست . می گویند وقتی که آلودگی و عفونت ایجاد شده به وسیله این ویروس به صورت مزمن در بیاید ، سندرم خستگی مزمن ایجاد می شود ؛ اما هنوز این فرضیه به اثبات نرسیده است .

در واقع درباره سندرم خستگی مزمن هنوز هیچ چیز به اثبات نرسیده است. علت ، نامعلوم است. حتی تشخیص آن قطعی نیست و هیچ تست آزمایشگاهی هم وجود ندارد که بتواند بیماری را با قطعیت تأیید کند . با این وضعیت ، خیلی عجیب نیست که درمان مشخصی هم برای آن وجود نداشته باشد . باز هم مطالعات روی بیماران مبتلا به سندرم خستگی مزمن نشان داده است که بیشترین اشکال به سیستم عصبی بیماران بر می گردد . از آنجا که غدد درون ریز و سیستم ایمنی هم در این بیماری مشاهده می شود ، عده ای از پزشکان پیشنهاد کرده اند که نام این بیماری را به «اختلال عصبی. غددی . ایمنی »تغییر دهند .این نام جدید اگر چه به اندازه نام قبلی ساده نیست ، اما دقیق تر و با مفهوم تر است و از طرف دیگر افراد مبتلا به این بیماری احساس بهتری نسبت به آن دارند . سندرم خستگی مزمن . این فکر را برای بیماران ایجاد می کند که دیگر هیچ وقت از شّر این علایم خلاص نمی شوند ؛ اما در حقیقت این طور نیست و درصد زیادی از بیماران بعد از گذشت چند ماه ، از شّر علایم سندرم خستگی مزمن راحت می شوند .

آیا شما مبتلا به خستگی مزمن هستید ؟

اگر شما چند وقتی است که 2-3 شیفت در روز کار می کنید و همیشه احساس خستگی می کنید و حسرت به دل یک استراحت طولانی هستید ، باید بدانیدکه خیلی ها مثل شما هستند ، اما نه شما و نه هیچکدام از آنهایی که مثل شما هستند ، مبتلا به این بیماری نیستید . سندرم خستگی مزمن ، اسمی است که خیلی از ما شاید از آن بدمان نیاید و حتی شاید به معنای لغوی درباره ما مصداق هم داشته باشد ؛اما نباید فراموش کنیم که تعریف علمی این عبارت ، کمی پیچیده تر از آن است که ما فکر می کنیم . طبق یکی از رایج ترین تعاریف ، کسی مبتلا به سندرم خستگی مزمن است که :

1- دچار خستگی پایدار یا عود کننده ای باشد که از مدتی پیش شروع شده و باعث شده که توانایی فعالیت های روزانه فرد تا 50 در صد کاهش یابد . این خستگی دست کم باید6 هفته ادامه داشته باشد .

2- پزشک باید بیمار را بررسی کرده باشد و تمام بیماری هایی را که ممکن است علایمی شبیه این بیماری ایجاد کند را مردود دانسته باشد تا بتوان برای بیمار این تشخیص را داد. خیلی از بیماری های دیگر از قبیل عفونت ها ، بد خیمی ها ، بیماری های خود ایمنی ، بیمای های روانی ، بیماری های عصبی - عضلانی ، بیماری های هورمونی ، اعتیاد یا سوء مصرف مواد مخدر و حتی عوارض جانبی برخی داروها می تواند علایم مشابهی ایجاد کنند .

3- دست کم 6 مورد از موارد زیر باید در بیمار وجود داشته باشد :

الف) تب پایین و در حد زیر 5/38درجه یا لرز .

ب) گلو درد.

ج) غدد لنفاوی دردناک در ناحیه زیر بغل یا گردن .

د) ضعف عضلانی .

ه) درد یا احساس ناراحتی در عضلات .

و) خستگی طولانی ( مثلاً 24 ساعت ) و منتشر بعد از فعالیت ورزشی در فردی که سابقاً این فعالیت ورزشی در او باعث خستگی نمی شده است .

ز) درد مفاصل بدون علایم التهاب ( مثل تورم یا قرمزی ) .

ح) علایم روانی یا عصبی مثل فراموشی ، تحریک پذیری ، گیجی ، عدم توانایی در تمرکز فکری ، افسردگی .

ط) اختلالات خواب ( بی خوابی یا پر خوابی ).

ی) شروع خستگی و سایر علایم در عرض چند ساعت یا چند روز .

منبع: بیتوته